Parallel-interview met iderden en arnout camerlinckx,
afgevaardigden van respectievelijk de grapuscule radicale
en het grapo-politburo, ter gelegenheid van de voorstelling van
de plannen van een grapes Site op de ruïnes van het sanatorium Joseph
Lemaire van Tombeek, afgenomen door Eva Witloof en Dirk van Posthulaere.
Het interview vond plaats aan boord van het argonautenschip 'De Nijlgans' dat op
het moment van het vraaggesprek langs de Schelde voer, op weg naar de Antwerpse Waalse Kaai.

Eva Witloof : 'Tijdens de afgelopen jaren zag ik vele werken van jullie, zowel architecturale
modellen als installaties, sculpturen, foto's en films gebaseerd op schetsen. Doorheen
de verschillende media waarin jullie werken, lijkt de kracht van jullie werk te zijn
dat er steeds een balans is tussen een specifiek gevoel dat opgeroepen
wordt en een bepaalde abstractie van de werkelijkheid.'

iderden : In its benign and delicious form, the locus
amoenus , aka the grapes Site or Pleasant Place, is
characterized as a Arcadian, languid, and utopian place.
It is the pleasant world that recalls, if not recreates,the Edenic
state. De ontmoetingen zijn werkelijk, ondanks de pose. Vanaf het
moment dat je beslist om in het project mee te gaan, wordt alles geloofwaardig.
Zonder aan de toeschouwer toe te geven dat wat wij maken een projectiemodel is, een
constructie van een mogelijke realiteit, een parallelrealiteit, dwingen we de kijker mee te gaan
in die aanverwante realiteit. Die onontkoombaarheid is belangrijk.'

Witloof : 'Kan men stellen dat je in een deel van je werk evolueerde van het
werken met modellen op schaal naar decors op ware grootte? Is er een zekere logica voor jou?
Is mijn vraag wel relevant?'

iderden : 'Ik ben geïnteresseerd in sculptuur, in het figuratieve beeld en in drie dimensies,
(geeuwt ) maar ook in tekeningen en animatiefilm en klank. Ik evolueer niet lineair van
klein naar groot. (geeuwt nogmaals ) Installaties zijn niet meer dan een dienend
middel om een beeld te genereren. Ik wil mogelijkheden aftasten.
(Maakt masturbatoir gebaar ) In sommige schaalmodellen van
fictieve ruimtes zocht ik de kitsch op en maakte ik
kleinburgerlijke museumpjes met video-
installaties. Aan het andere uiterste
vond je rijke organische
architecturale modellen.
Nu zijn mijn installaties
belevingsgericht. Ik
ben niet met een
medium bezig,
maar met de
mise-en-scène
van een beeld.
( lange

g

e

e

u

w )

Ik wil de
grenzen van
het artificiële
aftasten. (maakt
opnieuw masturbatoir
gebaar ) Het architecturale gedeelte
- alles zelf ontworpen en handgemaakt, zonder
het gebruik van ikea meubilair of straatverlichting -
van Sur les pavés, la plage, zoals de grapes Site zal worden
genoemd, wordt een betreedbare locus amoenus met uitkijk op
een nachtelijk snelweglandschap (rechtsachteraan op de foto) , een werk

van 22.400m2 waarin alle grapeïsten een onderkomen én een uitvalsbasis
vinden, is like a tree or grove, a meadow, a spring or brook, one or more
numen, and sometimes a temple or castle dedicated to stranded cab
drivers, Frisians and Germans carved out of ice, carpenters and
sons of pharmacists, untouched women and men from
Babelom. Geen toeschouwers als stille protagonisten,
zoals fletse hedendaagse kunstenaars en
voorzichtige uitvoerders van

historische praktijken het
zouden willen, wel brallers,
fratsenmakers, ideoplastiekers
en cafégrapeïstische onderzoekers, kortom:
alle mensen die de eigenaardige aandrang van
de mens voelen om ruimte steeds te vermenselijken !

Dirk van Posthulaere: 'Je gebruikt verschillende media door elkaar.
Op welke manier maak je de keuze voor een medium?'

iderden ( gaat onverstoorbaar verder ) : Er ontstaat een soort
verdichting van een ervaring. Voor dit werk vertrokken
we van dat typische, moeilijk duidbare gevoel 's nachts
alleen in een lege kamer van een motel, ijspik in de hand,
met het raam op een kier, luisterend naar het naderend
en dan weer wegstervend geluid van een auto op
een snelweg, de roes van het onderweg zijn,
de rusteloosheid van de zwervende mens.
Die persoonlijke belevingen roepen
we terug op in een installatie.
Begrijp je? Een verdichte
ervaring opgeroepen
in een installatie.

arnout camerlinckx
(heftig) : Neen, schrap
die laatste zin, zulke
Hans-op-de-beeck-Worsten
zijn we toch niet? Ernstig nu, we zijn
geen spirituele automaten, we beseffen
dat we nooit gedoemd zijn om te falen, want we
overtreffen elke realiteit. Le café imaginiste, c'est nous!

De boot meert aan in de Waalse Kaai, waarop dit gesprek wordt
onderbroken, Eva Witloof en Dirk van Posthulaere worden van de loopplank
weggedrumd door een horde argonauten die plunderend en verkrachtend zich een
weg naar het NICC banen. Het verhaal zoals hier is opgetekend zou later weerklank vinden
als ' The siège of the NICC, the
most far reaching progressive
change in the heart of Europe
since the natural death of
Charles Woeste '.